Traktat o sprawiedliwości zawiera kwestie 57-80 z drugiej części drugiej części (secunda secundae) Summy teologii św. Tomasza z Akwinu. Nawiązując do fundamentalnych rozróżnień Arystotelesa, Akwinata omawia w nich najpierw istotne aspekty sprawiedliwości ogólnej, rozumianej jako zgodność z prawem (iustitia legalis), a następnie dwie główne odmiany sprawiedliwości partykularnej: sprawiedliwość rozdzielającą (iustitia distributiva) oraz sprawiedliwość, którą Arystoteles ze względu na jej funkcję określał jako wyrównującą, a Tomasz raczej z uwagi na jej dziedzinę, obejmującą szeroko rozumiane relacje wymiany (commutationes) między jednostkami nazywa sprawiedliwością wymienną (iustitia commutativa). Poświęcając najwięcej miejsca wykroczeniom przeciwko tej drugiej, Tomasz z Akwinu rozwija swoje charakterystyczne tezy z tak ważnych obszarów normatywnej refleksji etycznej jak etyka zabijania lub etyka prawnicza.Podobnie jak pięć poprzednich pozycji z wydawanej serii (Traktat o cnotach, 2005; Traktat o szczęściu, 2008; Traktat o roztropności, 2011; Traktat o ludzkim działaniu, 2013; Traktat o prawie, 2014), tak i ta ukazuje się w nowym tłumaczeniu i opracowaniu edytorskim profesora Włodzimierza Galewicza.(Od redakcji)

Dziewiąta kwestia w zbiorze kwestii dyskutowanych O mocy Boga św. Tomasza z Akwinu dotyczy w głównej mierze pojęcia „osoba” i­ sposobu stosowania go w myśleniu i mówieniu o Bogu. Wierzący, który z całego serca stara się kochać objawionego i objawiającego się Boga, może przez całe życie nie zadawać sobie pytań zawartych w tej kwestii, a mimo to w szczerej prostocie, poprawnie i dokładnie ujmować dyskutowane tutaj prawdy wiary. Z drugiej jednak strony zadanie pytań zawartych w tej kwestii i prześledzenie odpowiedzi Akwinaty może przynieść wierzącemu wiele nieuchwytnego dotychczas światła i sprawić subtelną radość, bo odkrywanie rozumności tajemnic wiary jest jedną z najszlachetniejszych i najbardziej uprzywilejowanych pomocy w jednoczeniu się z żywym Bogiem. Tomaszowy sposób przyjmowania Bożego objawienia sprawia, że wyrażenie „rozumność wiary” nie musi być oksymoronem ­ można wręcz powiedzieć, że usilne staranie o odnajdywanie rozumności wiary opartej na objawieniu jest dla Tomasza imperatywem. Atrakcyjność wyjaśnień Akwinaty polega również na tym, że rozważania o Bożym byciu kimś osobowym można analogicznie zastosować do myślenia o ludzkim byciu kimś osobowym, a więc do odkrywania własnej tożsamości, jak też do myślenia o byciu kimś osobowym każdego człowieka. fragment Wprowadzenia do kwestii IX Piotra Lichacza OP

"Teizm klasyczny" - tak dość często określa się koncepcję natury Boga zbudowaną przez Ojców Kościoła, wzbogaconą przez mistrzów średniowiecza i żywo dyskutowaną w naszych czasach. W "Teizmie klasycznym" Bóg nie stwarza świata po to, by udoskonalić siebie i osiągnąć wyższy stopień samoświadomości i wiedzy. "Teizm klasyczny" uważa także, że Bóg jest wieczny i choć sam nie podlega żadnym regułom upływu czasu, zdolny jest do sprawiania skutków w czasie. Fragment Wprowadzenia do kwestii VII Mateusza Przanowskiego OP

Kwestie dyskutowane O mocy Boga (De potentia Dei) św. Tomasza z Akwinu należą do najbardziej znaczących tekstów średniowiecznych. Są zapisem dysput, które odpowiadają we współczesnym systemie nauczania seminariom uniwersyteckim. Kwestie powstały w dojrzałym okresie twórczości Akwinaty – po Summie przeciw poganom a bezpośrednio przed Summą teologii. Praca nad nimi stała się dla dominikańskiego mistrza okazją, by przemyśleć najważniejsze opcje doktrynalne, które zamierzał przyjąć w swej ostatniej i najsłynniejszej syntezie. Problematyka De potentia koncentruje się na nauce o Bogu. Tomasz zajmuje się w swym dziele m.in.: Bożą wszechmocą, stworzeniem i rządami Boga nad światem, cudami, prostotą istoty boskiej, wreszcie teologią Trójcy.

Wstęp – Jacek Salij OP. Uczta intelektualna dla każdego zainteresowanego wiarą chrześcijańską. Opracowanie około sześćdziesięciu kazań, które św. Tomasz wygłosił w okresie Wielkiego Postu w 1273 roku w Neapolu, w ostatnim roku swojej działalności. Charakterystyczny dla św. Tomasza zmysł porządkowania podejmowanych zagadnień w niejednym przypadku trafi do przekonania również współczesnemu czytelnikowi i pomoże mu uporządkować ten lub inny jego własny problem religijny.

Edycja: Piotr Roszak, Enrique Alarcón Tłumaczenie: Piotr Roszak, Andrzej Kubanowski, Jagoda Marszałek Wprowadzenie: Gilbert Dahan „Dla zapoznania się z autentyczną myślą Akwinaty potrzeba – obok takich dzieł jak jego Sumy - dotrzeć do jego biblijnych komentarzy, zwłaszcza tych do Corpus Paulinum. Także i tu po mistrzowsku Akwinata łączy Biblię i metafizykę, wiarę bazującą na Słowie Bożym z racjonalną hermeneutyką analizowanego tekstu. Współcześni teolodzy potrzebują takiego wglądu do prac źródłowych Ojców Kościoła i mistrzów scholastyki. Toruńskie tłumaczenie Komentarza do Listu do Efezjan jest wierne, nie zawiera w sobie indywidualnej emocjonalności tłumaczy, które cechuje niektóre tłumaczenia zagraniczne. Język tłumaczenia jest zatem przejrzysty, z zachowaniem kolorytu scholastycznego, a tłumacze uchronili się od wprowadzenia własnego żargonu teologicznego. Tematem wiodącym Komentarza jest misterium Chrystusa w Kościele i życie zgodne z powołaniem chrześcijańskim, z zachowaniem jedności, przy rozmaitości darów duchowych obecnych w jednym Ciele Chrystusa. Tomasz jest świadomy, że List do Efezjan nie został skierowany tylko do członków tamtej gminy, ale jest on także przekazem dla nas dzisiaj. Stąd niniejszy Komentarz i jego polskie tłumaczenie wpisują się w dzieło "nowej ewangelizacji". Zachęcam wszystkich do lektury Tomaszowego Komentarza, zwłaszcza biblistów, dogmatyków i moralistów”. Z recenzji ks. prof. dr. hab. Mirosława Mroza

Dzieło św. Tomasza, powstałe w latach sześćdziesiątych XIII wieku, nazwane przez potomnych Złotym łańcuchem (Catena aurea), jest zbiorem komentarzy łacińskich i greckich teologów oraz anonimowych glos do tekstu Ewangelii według św. Mateusza. Ich różnorodność, wynikająca z odmiennych typów duchowości i stylów myślenia teologicznego, pozwala lepiej dostrzec i przeżyć prawdę ewangelicznego przesłania.

Kwestie dyskutowane Omocy Boga św. Tomasza z Akwinu należą do najbardziej znaczących tekstów średniowiecznych. Są zapisem dysput, które odpowiadają we współczesnym systemie nauczania seminariom uniwersyteckim.