Paul Ricoeur (1913-2005), francuski filozof znany przede wszystkim z prac o języku i hermeneutyce, w tym tomie z lat sześćdziesiątych XX wieku poddaje interpretacji samego Freuda. Nie jest to książka o psychoanalizie, lecz rozprawa filozoficzna, która docieka, co to znaczy interpretować w psychoanalizie i na ile dyskurs Freuda jest spójny. Stawia antropologiczne pytanie, jakie nowe rozumienie człowieka wynika z jego badań i teorii. Wreszcie - rozważa rozumienie kultury przez Freuda w kontekście innych jej koncepcji. Dla autora analiza marzeń sennych jest badaniem pewnego języka stanowiącego model wszelkiego języka symbolicznego, a więc takiego, który z natury rzeczy wymaga interpretacji. Marzenie senne ma podwójne znaczenie: wyraża co innego, niż wypowiada. Esej o Freudzie okazuje się więc esejem hermeneutycznym, który w teorii Freuda poszukuje sensu interpretacji. Ricoeur zalicza Freuda (obok Marksa i Nietzschego) do tak zwanej przez siebie szkoły podejrzenia: interpretacja nie tyle odzyskuje sens, ile usuwa złudzenia. Dlatego psychoanaliza byłaby nie tyle nauką obserwacyjną, ile interpretacyjną, bardziej historią niż psychologią. Esej ten opiera się zarazem na podstawowej idei w myśleniu Ricoeura, na filozofii refleksji wyrażonej jego formułą "symbol daje do myślenia": refleksja nie zatrzymuje się na Kartezjuszowym "ego cogito", lecz poszukuje sensu samego "ego": rozumienia siebie.

Klasyczna rozprawa francuskiego filozofa Paula Ricoeura (19132005), fragment jego rozległego projektu filozofii woli. Nie jest to jednak książka o ikonografii symboli zła, lecz próba fenomenologii zła i jego symboliki. Ricoeur rozważa zjawiska skalania, grzechu i winy, wydobywając ich naturę i miejsce pośród mitów związanych w jakiś sposób z kwestią zła.

Pod wspólnym tytułem Refleksja dokonana zostały połączone dwa teksty, których pochodzenie i przeznaczenie są odmienne. Autobiografia intelektualna stanowi oryginalną wersję francuską eseju opublikowanego po angielsku na początku dzieła The Philosophy of Paul Ricoeur, wydanego przez Lewisa Edwina Hahna w serii The Library of Living Philosophers. (...) Studium Od metafizyki do moralności następuje zaraz po Autobiografii intelektualnej, ponieważ porusza zagadnienia kilku pojęć wyższego rzędu: Tego samego i Innego, Potencji i Aktu, które odnaleźć można w tekście zatytułowanym O sobie samym jako innym. Ten dyskurs drugiego stopnia, mający za przedmiot przebytą uprzednio drogę myśli, ma za zadanie pokazać, że według spekulacji na temat roli funkcji meta- w dyskursie filozoficznym jest możliwe przejście „od metafizyki do moralności", oraz przejście od siebie do siebie samego, co jest poddane badaniu w ostatniej części O sobie samym jako innym. Torując w ten sposób drogę innym pracom, poświęconym związkowi między metafizyką a moralnością, esej ma na celu podkreślenie, iż wyrażenie „refleksja dokonana", odnoszące się do obu tekstów, mimo ich odmiennego stylu, nie powinno być utożsamiane ze stwierdzeniem „badanie zostało zakończone". Nawet bowiem podwojona refleksja nie kończy się bilansem.