Książkę rozpoczyna artykuł prof. Petera G. Fedora-Freybergha lekarza i psychologa zajmującego się prenatalnym i perinatalnym okresem życia ludzkiego. Zwraca on uwagę na ten najwcześniejszy okres ludzkiego życia jako na czas prowadzenia profilaktyki pierwotnej, w którym kształtują się ludzkie zasoby i deficyty. Kolejny tekst, mgr Ivety Petrikovej, prowadzi po trudnych drogach rozważań naukowych dotyczących definiowania początku życia ludzkiego. Dr Emilia Lichtenberg-Kokoszka podejmuje próbę epigenetycznego spojrzenia na prenatalny okres życia człowieka. Prof. Eleonora Bielawska-Batorowicz podejmuje się znalezienia naukowej odpowiedzi na trudne pytanie o to, czy niepłodność i wspomagana prokreacja modyfikują więź rodziców z dzieckiem i jego rozwój. Mgr Maria Wojaczek przybliża wybrane aspekty budowania więzi z dzieckiem w prenatalnym okresie życia. Mgr Ewa Janiuk przybliża prenatalny okres życia jako temat edukacji przedporodowej. Dr Adam Klasik oraz mgr Anna Rawska przybliżają wpływ samooceny, kontroli emocjonalnej i przekonań o własnej skuteczności na występowanie stresu pourazowego u kobiet po poronieniu. Mgr Piotr Kierpal podejmuje się wyjaśnienia ważnej kwestii, jaką jest wpływ muzyki relaksacyjnej na człowieka, w tym na matkę i jej poczęte dziecko. Mgr Paweł Brudek ukazuje rolę dziadków we wspieraniu rozwoju dziecka w prenatalnym okresie życia z perspektywy teorii gerotranscendencji Larsa Tornstama. Mgr Paulina Kołosowska przedstawia wywiad prenatalny i genogram jako cenne źródła informacji o zasobach i deficytach człowieka.Zawarte w niniejszej publikacji artykuły są owocem szóstej ogólnopolskiej, a pierwszej międzynarodowej konferencji naukowej na temat: Prenatalny okres życia człowieka. Zagadnienie interdyscyplinarne, zorganizowanej przez Wydział Teologiczny oraz Instytut Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Opolskiego oraz Diecezjalną Fundację Obrony Życia, pod patronatem Wicemarszałka Województwa Opolskiego Romana Kolka. Konferencja odbyła się 19 listopada 2014 roku.

Prenatalny okres rozwoju człowieka w ciągu zaledwie kilku lat ewoluował z mało znaczącego rozdziału w podręcznikach medycyny do jednego z najgorętszych tematów publicznych debat, sporów i dyskusji, omawiających zarówno aspekty biologiczne, jak i etyczne zagadnienia. W polemikę tę doskonale wpisuje się głos Emilii Lichtenberg-Kokoszki, cenionego eksperta z zakresu pedagogiki, psychologii i medycyny, autorki i współautorki szeregu publikacji, mających na celu przybliżyć odbiorcy ten najbardziej tajemniczy z etapów życia człowieka. Zanim się urodziłem to jednak głos wyjątkowy, daleki od zwyczajowego w tej sytuacji etycznego zacietrzewienia; w trzech przejrzyście zbudowanych rozdziałach autorka przedstawia, w czystej formie wykładu, naukowe fakty dotyczące życia płodowego podzielonego na etapy zgodnie z klasyfikacją J. Langmana: okres rozwoju listków płodowych, okres zarodkowy i okres płodowy.Całość uzupełnia znakomita bibliografia przedmiotu, pozwalająca zainteresowanym samodzielnie pogłębiać wiedzę.

Żyjemy w dobie, kiedy dawne określenie ,,dobrze urodzony"" nabrało nowej treści. Obecnie nie wystarcza już pragnienie, aby dziecko urodziło się żywe. Chcemy zaoszczędzić mu wszelkich dających się uniknąć trudności porodowych, aby w przyszłości nie było ,,trudnym"" dzieckiem, obarczonym urazem porodowym. Nazywamy to dobrym porodem. Wszystkie nasze dzieci mają prawo być dobrze urodzone. Przez wiele lat zajmując się porodem zwracano uwagę jedynie na przeżycia kobiet rodzących, zakładając, że rodzące się dziecko pozbawione jest jakichkolwiek odczuć, w tym także doznania bólu. Przełom w postrzeganiu przeżyć noworodka zapoczątkowała publikacja francuskiego położnika, Frédéricka Leboyera, wydana w 1974 roku pod znamiennym tytułem ,,Narodziny bez przemocy"". Wielkim orędownikiem praw poczętych i rodzących się dzieci był także profesor Fijałkowski. Podkreślał on, że każdy, również poczęte i rodzące się dziecko oraz jego matka, zasługuje, by traktować go z szacunkiem i należytą godnością.

Książka ,,Domowe narodziny. Fanaberia szaleńców czy powrót do normalności?"" pod red. Ewy Janiuk i Emilii Lichtenberg-Kokoszka powstała ponieważ uznałyśmy, że skoro wbrew nakazom i zakazom, pomimo negatywnego stosunku lekarzy i części położnych porody domowe mają miejsce, to pora, by ta prawda ujrzała światło dzienne. Na stronie tytułowej niniejszej publikacji widnieją nasze nazwiska, można jednak powiedzieć, że książkę tę napisało jednak samo życie. Jest ona zbiorem wspólnych przemyśleń i refleksji wielu ludzi - rodziców, którzy gotowi są podjąć pełną odpowiedzialność za siebie, swoje zdrowie, a także powołane przez siebie nowe życie. Poród domowy to nie kilka, kilkanaście godzin, podczas których dziecko wyłania się z ciała kobiety. To proces, który trwa tygodniami, miesiącami, latami, sięgając czasem aż do poprzednich pokoleń. To prawda, że prezentowane tu wypowiedzi rodziców nie są w pełni reprezentatywne, w domu dowiem rodzą tylko wyjątkowi, wysoce uświadomieni i dokształceni rodzice. Posiadający ogromną wiedzę na temat psychicznych i fizycznych, społecznych i duchowych elementów porodu. To, co chcą nam przekazać, to ich wiedza i doświadczenie - doświadczenie, które podarowało im życie. Posłuchajmy, co mają do powiedzenia. Ja, naukowiec, nie mam wątpliwości, że warto. Nie jest to książka naukowa czy tym bardziej poradnik. To próba przybliżenia tematu, który budzi mnóstwo emocji - niestety najczęściej negatywnych.(...) W szkole nauczono mnie, jak wychwytywać patologię, jak należy ją leczyć. Z pewnością nie nauczono mnie fizjologii porodu i tego, jak ją chronić. Tego nauczyli mnie właśnie moi domowi rodzice. Ewa Janiuk, Emilia Lichtenberg-Kokoszka