Jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych. Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.

Książka ukazuje skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje i wskazuje na sposoby jej leczenia.Nerwica, jedna z najpopularniejszych chorób naszego wieku, jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się występowaniem lęków i środków obronnych stosowanych przeciwko nim oraz poszukiwaniem rozwiązań kompromisowych w sytuacjach konfliktowych; jest zaburzeniem stosunku jednostki do siebie samej oraz otoczenia. Horney w swej książce pokazuje cały skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje, a poprzez wskazanie sposobów wyleczenia ułatwia czytelnikowi wejrzenie we własną psychikę. Zachęca do analizy swego postępowania i uczy, że człowiek może się naprawdę rozwijać tylko wówczas, gdy przyjmie całkowitą odpowiedzialność za siebie.

Karen Horney (1885-1952) - niemiecki psychiatra, psychoterapeuta, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Wraz z kolejnymi pracami stawała się coraz bardziej krytyczna wobec teorii Freuda. Napisała kilkanaście książek, w tym między innymi Nowe drogi w psychoanalizie, Neurotyczną osobowość naszych czasów i właśnie Autoanalizę. Książkę rozpoczyna autorka od skrótowego przedstawienia sposobu myślenia Freuda i poddaje je rewizji. Jednak zasadniczym tematem Autoanalizy są zgodnie z tytułem możliwości i ograniczenia autoanalizy. Czy zatem jesteśmy sobie w stanie pomóc sami bez obecności terapeuty, a jeśli nie to jak powinny przebiegać relacje między pacjentem a terapeutą i jakie zadania powinny spełniać obydwie strony w procesie terapii.

Karen Horney (1885-1952) - niemiecki psychiatra, psychoterapeuta, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, wspłzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Napisała kilkanaście ksiązek, z których bodaj najważniejszą są "" Nowe drogi w psychoanalizie"" W książce tej przedstawia autorka założenia sposobu myslenia Freuda i poddaje je rewizji. Zajmuje się w nieco inny niż Freud, bardziej humanistyczny sposób typowymi dla psychoanalizy problemami: teorią libido, sprawą kompleksu Edypa, rozważa problemy związane z narcyzmem i masochizmem. Zajmuje się także problematyką instynktu śmierci, poziomami świadomości i podświadomości (Ego i Id oraz Superego). Rozwija taqkże psychoanalityczną teorię kultury, by zakonczyć książkę zarysem psychoanalitycznej terapii.

Jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych. Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.

W Neurotycznej osobowości naszych czasów Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem i trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej.

Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.

Książka zawiera syntetyczny wykład koncepcji Freuda. Wyrosły one jednak z krytycznego rozpatrywania teorii psychoanalitycznych, do którego doprowadziło Horney niezadowolenie z efektów terapii. Celem autorki nie było bynajmniej przedstawienie tego, co w psychoanalizie błędne, lecz rozwinięcie pełni jej możliwości. Słowem - wyjście jej dotychczasowe granice.

Autorka w swej książce pokazuje cały skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje, a poprzez wskazanie sposobów wyleczenia ułatwia czytelnikowi wejrzenie we własną psychikę.Zachęca do analizy swego postępowania i uczy , że człowiek może się naprawdę rozwijać tylko wówczas, gdy przyjmuje całkowitą odpowiedzialnośc za siebie.

W książce Karen Horney prezentuje dynamiczną teorię nerwicy, której jądrem jest zasadniczy konflikt między nastawieniem `do`, `przeciwko` i `od` ludzi. Chociaż obraz rozwoju nerwicy przedstawiony przez Horney jest mało optymistyczny, nazywa ona swą teorię konstruktywną. Wynika z jej przekonania o możliwości rozwiązania konfliktów neurotycznych za pomocą rzetelnie prowadzonej pracy analitycznej oraz wiary w to iż człowiek może się zmieniać tak długo, jak żyje. Karen Horney (1885-1952), psychiatra i psychoanalityk niemiecki, skończyła studia medyczne i do 1932 roku wykładała w Instytucie Psychoanalitycznym w Berlinie. Po dojściu Hitlera do władzy tak jak wielu niemieckich intelektualistów wyemigrowała do USA. Tam . założyła z Erichem Frommem Amerykański Instytut Psychoanalityczny. Karen Horney to jedna z najważniejszych postaci współczesnej psychiatrii i psychoanalizy. W serii `Psychologia` REBIS wydał następujące jej prace: Autoanaliza, Psychologia kobiety, Neurotyczna osobowość naszych czasów, Nerwica a rozwój człowieka oraz spisane po śmierci Horney Wykłady ostatnie.