Jeden pensjonat, jeden wieczór, kilka opowieści. Tej zimy spadnie dużo śniegu. Zbyt dużo. Mazurska Piękna Góra została zupełnie odcięta od świata. Najstarsi mieszkańcy nie pamiętali takiej zimy. Mówiono, że może to jakiś znak. W pensjonacie Pod Kurą tego wieczoru spotka się kilku przypadkowych gości. Bo los prowadzi nas swoimi ścieżkami i skazuje nam drogę. Wystarczy nią pójść. Babcia Agnieszka wraz z wnukiem przygotowują mazurski pensjonat do Bożego Narodzenia. Chociaż w tym roku żaden gość nie zapowiedział swojej wizyty, oni chcą stworzyć idealne święta. Śnieg ciągle pada, zaspy uniemożliwiają jazdę samochodom, a telefony komórkowe milkną, zamiast przekazywać gorące życzenia. W małym pensjonacie koło Pięknej Góry tej nocy, wbrew swojej woli, spotka się kilka rodzin. Okna pensjonatu rozświetlą się, a jego pokoje wypełni gwar rozmów. Ludzie, którzy mieli już nigdy się nie spotkać, znów padną sobie w ramiona. Niemożliwe stanie się możliwe. A wszystko przez śnieg, czarną kurę i... Najlepsze Radio Świata. Niekiedy los musi przypomnieć o tym, co ważne. Rozświetla niebo i wskazuje nam drogę. A czasem zsyła noc taką, jak ta. Noc prawdziwych cudów.

Fikołki na trzepaku Tym razem Autorka bestsellerowej mazurskiej sagi postanowiła, wykorzystując doskonałą pamięć, spisać dla własnych dzieci wspominki z podwórka, wakacji, uroczystości oraz zwykłych zajść rodzinnych. Smak lodów z prawdziwą wanilią, bary mleczne czy fikołki na trzepaku dzisiaj urastają już do nostalgicznych wspomnień. Jest tam też kilka rodzinnych historii, a nade wszystko koloryt bezpiecznych podwórek; wieś, na której autorka spędzała wakacje biorąc udział w sianokosach, żniwach; zakola Biebrzy, grzybne lasy i dziecięca beztroska.

Stefana poznaliśmy w znakomitych „Listach pisanych atramentem”. Po utracie żony Stefan stara się żyć dalej, ale nie jest to łatwe. Czuje się osamotniony, wyizolowany, odsuwa się od rodziny i przyjaciół. Wycofuje się z życia towarzyskiego. Nie spodziewa się jednak jak wiele jeszcze ma do zrobienia, a spełnienie życiowego marzenia jest jeszcze przed nim… Najnowsza powieść autorki jest niejako dalszym ciągiem Listów, ale widziana oczyma Pajki. Niespodziewana przyjaźń ze Stefanem daje obojgu nadzieję i siłę w zmaganiu się z trudami życia w czasie pandemii. Można powiedzieć, że to „przyjaźń w czasach zarazy”. To ciepła, opowiedziana z humorem i charakterystyczną dla autorki swadą historia o stopniowym przywracaniu poczucia sensu i zaufania do świata, o poszukiwaniu radości w codzienności, o powrocie do patrzenia w przyszłość… W nocy śnił mi się Stefan. We śnie był mi kimś bliższym, podróżowaliśmy do Budapesztu i tam spacerowaliśmy jak para… Dziwne. W snach wszystko, co się dzieje, nawet najbardziej absurdalne rzeczy są jakoś tak osadzone w sennej rzeczywistości, że nie budzi to w nas zdumienia. Małgorzata Kalicińska, autorka bestselleru „Listy pisane atramentem” oraz sagi „Dom nad rozlewiskiem” a także kolejnych powieści „Zwyczajny facet”, „Fikołki na trzepaku”, „Irena”, „Lilka”, „Trzymaj się Mańka!” Na podstawie przygód bohaterów „Domu nad rozlewiskiem” powstał serial telewizyjny o tym samym tytule. Autorka bloga, zaangażowana i odważna użytkowniczka mediów społecznościowych. Uwielbia zwiedzać świat, gotować, kosztować nowości kulinarnych i opisywać mijaną rzeczywistość. Uważna obserwatorka zwierząt. Szczęśliwa żona, mama i babcia. Uśmiechnięta na przekór wszystkiemu.

Małgorzata Kalicińska przekonuje, że najlepsze dopiero przed nami!Romans, który przywraca uśmiech i wiarę w ludzi.Marianna, lat kilkadziesiąt z lekkim plusem, nie jest specjalnie przebojowa i żadna z niej superbohaterka. Jest za to kobietą, z którą chce się przebywać i towarzyszyć jej w życiowych perypetiach. Bliską. Niemal znajomą.Po ocknięciu się z żałoby po siostrze Lilce walczy z zalanym mieszkaniem i remontem, jednocześnie poszukuje pracy i próbuje zrozumieć fakt, że w życiu jej ojca pojawiła się nowa kobieta. Jak małe dziecko, Marianna jest o tatę zazdrosna. Sfrustrowana i samotna odnajduje radość w mailowaniu z Antonim dawnym znajomym, teraz pracującym w Korei Południowej. By uciec od codziennego zgiełku, Mańka przyjmuje zaproszenie na krótki wypad do Korei. Nieoczekiwanie rozmawia z kobietami z różnych stron świata, które zdecydowały się żyć tak, jak chcą, i odnalazły w ten sposób szczęście. Rezultat tego desperackiego susa zaskakuje ją samą. Okazuje się, że najlepsze w jej życiu wcale nie minęło, a dopiero się zaczyna.

Rodzinna podróż po krainie smaków. W książce Kalicińscy od kuchni Małgorzata Kalicińska, autorka bestsellerów, oraz jej brat Mirosław Kaliciński, pasjonat gotowania i smakosz, zabierają czytelników w podróż po krainie smaków. Prócz pełnych pasji opowieści o jedzeniu, czytelnik znajdzie tu kilkadziesiąt wyjątkowych przepisów. Każdy z nich wielokrotnie przetestowany przez rodzeństwo Kalicińskich, ludzi, dla których życie musi być pełne smaku. Można zaryzykować stwierdzenie, że kucharz jest najstarszym zawodem świata. Życie ludzi zawsze było związane z kuchnią. Każdy przepis ma swoje korzenie, uwarunkowania obyczajowe, religijne czy klimatyczne. Czasem przepisy powstają dość przypadkowo. Historia kuchni jest bardzo ciekawa, bo same przepisy to tylko technologia. Staraliśmy się przedstawić różne anegdoty związane z niektórymi poradami kulinarnymi. Pasjonuję się nimi, a galeria smakoszy to zaiste byłaby parnasem ludzi szeroko pojętej sztuki. Nie tylko celebryci dawni (obecni na diecie), ale i my, smakosze, codziennie tworzymy tę historię. Ileż odnośników i anegdot w literaturze, zwłaszcza we francuskiej. Zachęcam do szerszego spojrzenia na historię strawy naszej codziennej. Anthelme Brillat-Savarin, autor uroczej Fizjologii smaku, mawiał, że zapraszając gości, tworzymy teatr, w którym jesteśmy autorem, aktorem i widzem. Nic dodać nic ująć, Panie Sędzio! Mirosław Kaliciński

Dwie kobiety. Matka i córka. Wzruszająca rozmowa o domu, patchworkach rodzinnych, miłości i zwykłych ludziach. Matka i córka. Dwie kobiety, a między nimi ocean. Kochana Moja to szczera i wzruszająca rozmowa najbliższych sobie osób. Obie tęskniące kobiety, są tak daleko od siebie, mama w Polsce, a córka w Australii, a jednak tak blisko. Słowa są mocne, potrafią pokonać każdą odległość. Basiu, Kochana Moja, Mamo, Mamuś, Córeńko… to piękne tytuły wspaniałych opowieści. O domu, patchworkach rodzinnych, miłości, tolerancji, pięknie i życiu w zgodzie z sobą. O rzeczach prostych i tych, trochę bardziej skomplikowanych. Jak to w życiu. Basia Grabowska: z mamą można rozmawiać o wszystkim. Tęsknię za nią. Zawsze miałyśmy tyle tematów do obgadania, a tu nagle ocean wyrósł miedzy nami, a wraz z nim różnica czasu. Co począć? Pisać? No to piszemy. Dużo i na każdy temat. Bo Sami zobaczycie. Małgorzata Kalicińska: Co za córę mam! Zawsze ceniłam Ją za mądrość, poczucie humoru i wrażliwość. To jest Piękny Człowiek. Tęsknię więc piszę - (trawestując Skaldów). To nasza rozmowa przez ocean.