Książka "Horoskop chiński" – Henryk Antoni Rekus
Czy wiesz, że Twój charakter i przyszłość mają odzwierciedlenie w tradycyjnej mądrości Wschodu. Dzięki chińskiej astrologii możesz dowiedzieć się o sobie wiele nowego. Sięgając po książkę Henryka Rekusa pt. „Horoskop chiński” poznasz dokładnie swój charakter, przeanalizujesz psychikę, swoje skłonności i nauczysz się odoczytywać znaki astrologiczne dla siebie i Twoich bliskich.
Horoskop chiński w astrologii
Chiński system astrologiczny ma charakter księżycowy, opiera się na znakach zodiaku i pięciu żywiołach. Został on zapożyczony od Babilończyków, a potem jeszcze rozwinięty. Zodiak chiński składa się z dwunastu zwierząt ofiarnych pięciu pór roku. Uwzględnia się także system dwudziestu ośmiu stacji księżycowych, zawierających określone gwiazdozbiory Zwierzyńca Niebieskiego. Cały ten pas podzielony jest na 365 i 1/4 stopnia, a każdy stopień odpowiada odległości, jaką pokonuje Słońce w ciągu jednej doby. Rok słoneczny dzieli się na dwanaście części. Astrologia Wschodu zakłada, że ich cechy charakterystyczne odzwierciedlają zachowania, usposobienie i duszę człowieka.
Fragment książki – Rozdział 1. Astrologia chińska
Chińska astrologia kojarzona jest z systemem dwunastu zwierząt Zwierzyńca Niebieskiego, odpowiadających kolejnym latom. Nie jest to jednak jedyny znany Chińczykom sposób liczenia i porządkowania lat. Podstawę chińskiego systemu 8 pomiaru czasu stanowi cykl sześćdziesięciu lat (szóstka to władczyni narodu chińskiego) powstały na skutek wzajemnego oddziaływania elementów astrologicznych (sześćdziesięcioletni cykl Jowisza) znanych jako Niebiańskie Pnie i Ziemskie Gałęzie.
Układają się one w pary powtarzające się w cyklu sześćdziesięcioletnim. Są one związane z dwoma pierwotnymi siłami natury (YIN [–] i YANG [+]), z podwójnymi godzinami doby, dniami miesiąca, pięcioma żywiołami, dziewięcioma energiami chi, tzw. Czasami Pustki oraz dwunastoma zwierzętami i ich towarzyszami (Towarzysz Drogi). Jest to skomplikowany system astrologiczno-numerologiczny (zwany systemem Niebiańskich Pni i Ziemskich Gałęzi), określający typy ludzi, ich osobowości, charaktery, temperamenty i losy. Kalendarz księżycowy oparty jest na wędrówce Księżyca po nieboskłonie i jego fazach.
Rok księżycowy składa się z dwunastu miesięcy, z których każdy liczy dwadzieścia dziewięć i pół dnia. Miesiące księżycowe dzieli się na sześć dużych (po 30 dni) i sześć małych (po 29 dni). Cały rok liczy więc 354 dni i jest o jedenaście dni krótszy od roku słonecznego. Ulega on jeszcze pewnym zmianom, polegającym na tym, że czasem wyróżnia się w nim siedem małych miesięcy (liczy wtedy 353 dni), a czasem − siedem dużych miesięcy (liczy wtedy 355 dni). Rok księżycowy jest więc krótszy od roku słonecznego o dziewięć, dwanaście dni. By przywrócić jego zgodność z rokiem słonecznym, dodaje się do niego co trzy lata trzynasty miesiąc. Wprowadza się go do kalendarza bezpośrednio po miesiącu, z którym jest związany.