25 rozmów o odchodzeniu, opiece i czułości Autor bestsellerowego Nieba dla akrobaty, nazwanego dekalogiem nadziei, rozmawia po latach z bohaterami swej książki. Gorzowskie hospicjum św. Kamila, które widział kiedyś jako niebo, które fascynowało go solidarnością w niesieniu pomocy choremu, zdało mu się po powrocie inne. Między ludzi wkroczyły ambicje, zmęczenie, wypalenie. Grzegorczyk o mało co uległby pokusie, aby uciec i ocalić lepsze wspomnienia. Ale na dnie tego kryzysu zauważył tę wartość największą i niezmienną - chorego. Tak samo bezradny i oczekujący na drugiego, mogący dać nagrodę - uśmiech, który zawsze będzie powracał. Na koniec zobaczył, że ten kryzys, jest glebą, która rodzi nowe owoce. I znowu nadleciały anioły. Grzegorczyk nigdy nie pisze laurek, uznaje, że życie jest piękne i święte takie, jakie jest nie ma potrzeby, by je pudrować. Właściwie w każdej rozmowie padało słowo uśmiech. W najróżniejszych kontekstach i złożeniach. Słowo klucz. Kod, który wszystko otwiera. Dar, który przekazują sobie i chory, i jego opiekun. Uśmiech działa w obie strony. Dzięki niemu wszyscy stają się posłańcami dobra. (ze wstępu autora)

Czy znajdzie się ktoś, kto nie lubi grać w karty? Kogo nie bawi Pan Pierdziołka? Oczywiście, że nie, dlatego przygotowaliśmy wielką niespodziankę dla wszystkich, małych i dużych. Prezent, który połączy dwa w jednym.Już wkrótce na rynku pojawią się karty Czarny Pierdziołka. Będziemy łączyć w pary, dopasowywać do siebie bohaterów, zdarzenia i rymowanki znane z bestselerowej książki Pan Pierdziołka spadł ze stołka. Trzeba łysych pokryć papą i co dalej? Jak nie wiecie, to rysunek wam pomoże: lecz funduszy nie ma na to. Numer do numerka, rym do rymu, będzie frajda wielka, będzie wiele dymu! Napił się dziadek ciepłego winka i i co? I gonił babcię wkoło kominka!. A więc cieszmy się! Kto gra w karty, ten ma łeb obdarty. Kto gra dobrze, temu nikt nie obrze! Kto kocha Pierdziołkę, ten zawsze będzie się dobrze bawił!