Żyć własnym rytmem, czytać zapomnianych pisarzy, grać w tenisa dla przyjemności, nie żeby wygrać, urządzać sjesty w ogrodzie, przyglądać się lecącym żurawiom, rozmyślać o swoich snach - oto tajemnicze doświadczenia, do których zaprasza nas autor, a które ogłuszający hałas planety czyni dzisiaj prawie niemożliwymi. Trudna sztuka (prawie) nicnierobienia z humorem uczy jak zatrzymać ulotne chwile szczęścia. Łączy chińską mądrość tao, dziecięce zdziwienie i zachwyt oraz dorosły sceptycyzm wobec szaleństw konsumpcji i widowisk sportowych. Pełna poezji proza Denisa Grozdanovitcha zachęca nas do przechadzek ścieżkami, które prowadzą donikąd.