Raki skóry należą do najczęściej występujących nowotworów złośliwych. Najpopularniejszą metodą leczenia tych schorzeń jest obecnie wycięcie chirurgiczne o szerokości ustalanej przed operacją. Chirurgia mikrograficzna Mohsa opiera się na innej zasadzie – dostosowuje szerokość wycięcia do zasięgu nacieków nowotworu rozpoznawanych w trakcie zabiegu, co zapewnia wyższą skuteczność leczniczą i często umożliwia zaoszczędzenie zdrowych tkanek. Metoda polega na etapowym wycięciu nowotworu z pełną śródoperacyjną kontrolą histologiczną marginesów i dokładną lokalizacją struktur patologicznych. Rekonstrukcja ubytku wykonywana jest dopiero po histologicznym potwierdzeniu braku nacieków raka w ostatecznych marginesach wycięcia. Autorzy posiadają wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu tych zabiegów operacyjnych, którym dzielą się podczas cyklicznych szkoleń dla chirurgów, dermatologów, onkologów, histopatologów i techników histologicznych.

Autorzy książki zaprezentowali w sposób przejrzysty i zrozumiały zarówno podstawowe, jak i najnowsze, dotychczas szerzej nieomawiane metody szycia powłok. Publikacja ma formę ilustrowanego atlasu, co w połączeniu ze szczegółowym, przejrzystym opisem poszczególnych technik chirurgicznych umożliwia ich łatwe zrozumienie oraz samodzielne przeprowadzenie nawet w warunkach domowych. Przeznaczona jest dla osób rozpoczynających swoją przygodę z chirurgią. Sięgną po nią niewątpliwie także lekarze wszystkich dyscyplin zabiegowych, dermatolodzy oraz studenci medycyny.

W ostatnich latach do zabiegów w zakresie skóry, tkanki podskórnej i układu żylnego wprowadza się coraz szerzej nową metodę znieczulenia miejscowego - tumescencyjne znieczulenie nasiękowe (TZN). Polega ono na zastosowaniu dużych ilości zobojętnionych roztworów środków znieczulających w bardzo małych stężeniach. W książce omówiono podstawowe aspekty farmakologiczne i kliniczne dotyczące tego rodzaju znieczulenia. Tumescencyjne znieczulenie nasiękowe stosowane jest przez autorów od 1999 roku. Wykonano z jego zastosowaniem 278 zabiegów operacyjnych. Między innymi wykonywano rozległe resekcje skóry i tkanki podskórnej, rekonstrukcje ubytków powłok, odsysanie tkanki tłuszczowej, dermabrazje, operacje w nadmiernej potliwości pach, czy w trądziku odwróconym. Podczas wykonywanych operacji nie stwierdzono obiektywnych objawów niepożądanych składników roztworu znieczulającego TZN, operacje oceniono jako bezpieczne i dobrze tolerowane przez pacjentów.

W ostatnich latach do zabiegów w zakresie skóry, tkanki podskórnej i układu żylnego wprowadza się coraz szerzej nową metodę znieczulenia miejscowego - tumescencyjne znieczulenie nasiękowe (TZN). Polega ono na zastosowaniu dużych ilości zobojętnionych roztworów środków znieczulających w bardzo małych stężeniach. W książce omówiono podstawowe aspekty farmakologiczne i kliniczne dotyczące tego rodzaju znieczulenia. Tumescencyjne znieczulenie nasiękowe stosowane jest przez autorów od 1999 roku. Wykonano z jego zastosowaniem 278 zabiegów operacyjnych. Między innymi wykonywano rozległe resekcje skóry i tkanki podskórnej, rekonstrukcje ubytków powłok, odsysanie tkanki tłuszczowej, dermabrazje, operacje w nadmiernej potliwości pach, czy w trądziku odwróconym. Podczas wykonywanych operacji nie stwierdzono obiektywnych objawów niepożądanych składników roztworu znieczulającego TZN, operacje oceniono jako bezpieczne i dobrze tolerowane przez pacjentów.