Problematyka przywiązania jest obecnie ponownie odkrywana przez teoretyków i klinicystów, zajmujących się nie tylko terapią rodzin ale także szeroko pojętą psychoterapią. Publikacja, z uwagi na kompleksowe ujęcie tematu, szeroki wachlarz problemów od zagadnień teoretycznych i historycznych począwszy aż po konkretne aplikacje kliniczne teorii przywiązania, ma w swojej istocie charakter podręcznika. Redaktorzy, dysponując zestawem prac o wysokich walorach merytorycznych, mogli skonstruować zgodnie z tytułem monografię o wysokich walorach dydaktycznych.

Wśród istniejących podręczników napisanych w języku polskim i spolszczonych omawiany wyróżnia się skupieniem na aktualnych kierunkach rozwoju terapii rodziny. Na szczególne wyróżnienie zasługuje odniesienie praktyki terapii rodzin do jej teorii. Problem ten jest bardzo trudny, ponieważ dyscyplina rozwijała się żywo w ostatnich czterdziestu latach i przechodziła znaczące zmiany, z jednej strony w odwoływaniu się do podstaw teoretycznych, z drugiej w zmianach technik terapeutycznych. Co więcej, terapia rodzin wykorzystywała w swoim rozwoju osiągnięcia nauk podstawowych o człowieku, zwłaszcza neurofizjologii, i implikacje tych osiągnięć dla rozwoju myśli o człowieku. Autorom udało się przedstawić tę drogę wyjątkowo zwięźle i jasno, bez uciekania się do zniekształceń i uproszczeń. Z recenzji prof. Jacka Bomby