Jeżeli ktoś bliski, nasz krewny lub przyjaciel, zachoruje na chorobe psychiczną, czujemy się całkiem bezradni. Może się nawet wydawać, że ta bliska przed zachorowaniem osoba znalazła się nagle w zupełnie innym świecie, do którego my nie mamy dostępu... Nie jesteśmy jednak ze swym nieszczęściem sami, podobnie jak i nasz chory nie pozostanie sam ze swoją chorobą... Właśnie ten poradnik - napisany przez psychiatrów i psychologa zajmujących się na co dzień leczeniem chorych na schizofrenię i zaburzenia schizotypowe - może nam pomóc w przezwyciężeniu szoku związanego z samym faktem zachorowania osoby nam bliskiej. Pomoże nam także zrozumieć świat chorego, a nawet nauczy, w jaki sposób trzeba prowadzić z chorym rozmowy, tak by nie tracić z nim kontaktu emocjonalnego, a jednocześnie wpływać korzystnie na jego zdrowienie.

Schizofrenia: proces wielowymiarowy, jest monografią badawczą, powstałą w Pracowni Psychiatrii Środowiskowej Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, poświęconą wynikom prospektywnych badań katamnestycznych nad przebiegiem psychoz schizofrenicznych. Temat dotyczy jednego z najważniejszych zagadnień psychiatrii klinicznej (jak przybiega psychoza schizofreniczna i czy można ten przebieg sensownie przewidywać?), podejmowanego wielokrotnie od 100 lat, choć, jak dotąd – z powodu rozlicznych zasadzek metodologicznych i koncepcyjnych – bez stanowczych konkluzji. Badanie krakowskie – dwudziestoletnia katamneza grupy chorych o dobrze zdefiniowanych i zoperacjonalizowanych właściwościach, poddanych oddziaływaniu innowacyjnego programu terapii środowiskowej (badanie typu in situ, real-time) stanowi w piśmiennictwie światowym niemal unikalną koncepcyjnie i metodycznie próbę uzyskania odpowiedzi na to nurtujące uczonych pytanie. Przeprowadzona przez Autora krytyczna prezentacja dorobku psychiatrii na polu badań nad przebiegiem schizofrenii może być interesująca zarówno dla znawców tematu, jak i dla adeptów wkraczających dopiero w ten obszar zagadnień. Następnie Autor opisuje program badań – cele, założenia, dobór badanych, wykorzystane narzędzia oraz kontekst kliniczno-terapeutyczny, który obejmuje unikalny (krakowski), znany i ceniony nie tylko w Polsce, ale i na świecie program środowiskowego leczenia schizofrenii, a następnie charakterystykę badanej grupy 80 chorych leczonych i obserwowanych w tym programie przez 20 lat i poddawanych wielokrotnej ocenie katamnestycznej. Wyniki badań pozwalają na dobrze udokumentowaną konkluzję, iż przebieg psychoz schizofrenicznych jest otwartym, wielowymiarowym procesem, który wprawdzie ma swoje tendencje i właściwości, ale pozostawia olbrzymie pole do działań terapeutycznych i wspierających, które mogą go modyfikować. Pozwala to kwestionować jeden z zastanych kanonów wskazujących na nieuchronność niekorzystnego przebiegu. Monografia dr. Cechnickiego stanowi znaczący krok w kierunku uzyskania sensownych klinicznie i naukowo odpowiedzi na to pytanie (prof. Jacek Wciórka)

Według mojej wiedzy nie istnieje w polskim języku opracowanie o takim zasobie informacji na temat psychiatrii środowiskowej, przygotowane wspólnie przez profesjonalistów i pacjentów. Nie ma ich też wiele w literaturze światowej. Zwłaszcza takich, które przekonująco tę wspólność przybliżają. Jest to wyjątkowa pozycja jako podręcznik dla terapeutów środowiskowych i dla rodzin z brzemieniem choroby, a także dla tych, którzy korzystają z psychoedukacji: dla terapeutów i pacjentów. Jej znaczenie w nauczaniu nowoczesnej psychiatrii w programie przeddyplomowym i dydaktyce podyplomowej trudno przecenić. Z recenzji prof. dra hab. n. med. Jacka Bomby Andrzej Cechnicki i Anna Liberadzka zaproponowali oryginalną perspektywę spojrzenia na proces zdrowienia osób doświadczających kryzysu psychicznego. Otrzymujemy wnikliwy i wieloaspektowy obraz przeżyć osób, które zdrowiejąc, zmagają się z wieloma zarówno subiektywnymi, jak i bardziej zewnętrznymi, społecznymi problemami i trudnościami. Książka stanowi ważne i wartościowe przedsięwzięcie wydawnicze, jest cenna zarówno pod względem poznawczym, jak i praktycznym, doskonale wpisuje się w najlepsze tradycje krakowskiej, akademickiej psychiatrii. Posłaniem książki jest przekonanie mówiące o tym, iż dla psychiatrii nadszedł czas radykalnych zmian, dla pacjentów czas przejmowania większej odpowiedzialności w swoje ręce, a dla wszystkich czas współpracy. Umacnianie i zdrowienie. Dać nadzieję doskonale dokumentuje ten właśnie proces i przekonuje o jego głębokim sensie. Z recenzji prof. dra hab. Józefa K. Gierowskiego